Mustafa SÖNMEZ / Araştırmacı / Yazar / İSAR

HULKİ HUKUKU

Dünya gittikçe yabancılaşıyor bizlere. Sesten hızlı ışıktan süratli olacak olmakla övünüyor insanoğlu ama bunun doğasına aykırı olduğunu unutuyor. Süratle sonunu hazırlıyor. Hızla süratin farklı şeyler olduğunu dahi bilmiyor fakat her şeyden haberi var herkesin. Bilgisi var. Malumatfuruş fuhuşuna kurban gidiyor bellekler. Ne kadarı bize lazım, hangisi bizim işimizi görür ayırt edecek vaktimiz yok. Bunu yapacak eleklerimizin telleri kırık, süzgeçlerimizin delikleri tıkalı. Hatta kapalı. Fakat her şeyden haberimiz var. Bilgimiz var.
Buna rağmen Hz Adem’in hala ilk insan olduğuna, Hz Havva’nın onun kaburga kemiğinden yaratıldığına, cennetten elma yedikleri için kovulduklarına inananlarsa inanmayanların neredeyse üç katı.Bugün bile. O kadar malumatfuruş  fuhuşundan arta kalan neslin bilgisi oranı değiştirmeye yetmemiş, geliştirmiş. İnanmak böyle bir şey.
Yıllar önce Berat Albayrak’ın; ‘aya dört şeritli yol yaptığını söylese Erdoğan’a inanırız.’ diyen bir Akp’liden naklettiği gibi. Böyle bir şey inanmak. Kendi kendini kanmaya ikna etmiş kitlelere hitap edenler için hiç te zor değil işlerinin gerisi. Bir yalan, biraz daha büyük bir yalan, bir yalan daha. En son büyük bir yalan. Daha sonra daha büyük bir yalan. Alıştıra alıştıra, sığdıra sığdıra kandırmalar, gününü gün etmeler. Olan biten akla izana sığmayınca da ‘vardır bir hikmeti’ deyiverip dünyanın en yeteneksiz insanlarına keramet atfetmeler. Böyle bir şey inanmak.
Herkes gibi her cümlesinin sonunda başındakinden daha az ömrü kalmış biri olarak rahatlıkla söyleyebilirim ki içinde doğup büyüdüğüm bu millet özellikle son onbeş yılda yaşadıklarını hiç hak etmedi. Daha da kötüsü hiç hak etmediklerini de göreceği günlere de gebe günler yaşıyor. Ülke hiç olmadığı kadar iktidarsız, hiç olmadığı kadar yönetimsiz, hiç olmadığı kadar belirsizlik içinde. Eğitimi, sağlığı, adaleti sokaklara getirmekle, sokakları ve sınırları korumakla görevli devletin tüm kurumları şüphe ve şaibe altında. Daha dokuz yıl evvel evanjelik özelliklere sahip bir cemaatin darbe planladığı, kalkışma yaptığı ülkede şimdi eğitim bir tekkeye, sağlık bir tarikata teslim edilmiş. Sokakların güvenliği sağlanamıyor, sınırların durumu içerdeki ‘deportluk mevcuttan’ belli.
Adalet sistemi tartışmaların gölgesinde çürümeye başlamış. Toplumda masum olduğu düşüncesi kuvvetli insanlar esir alınıp suç işlemeleri karşılığında serbest bırakılıyor inancı gittikçe yaygınlaşıyor. Türkiye’nin hukuk devleti olduğunu söylemekten başka bir cümle kuramayan bir Adalet Bakanı var. Bence Akp’nin gelmiş geçmiş tüm bakanları arasında en yeteneksiz ama Heterodoks politika geçişiyle bizle makara yaparken bizim de makarasına bir iki tur sarı sardığımız Nureddin Nebati sanıyorum onun yanında Nobel Bilim Ödülü’nü bile alır. Neticede Nebati ortodoks ile heterodoks arasında farkı bu millete yaşatarak öğretmişti. Mevcut Adalet Bakanı’nın ikinci bir cümlesi yok. Varsa yoksa ‘Türkiye bir hukuk devletidir.’ Allah’tan Cicero’dan Platon’dan bir iki paragraf yutmuşluğumuz var da onun söyleyemediklerinden ne söylediğini anlıyoruz. Kaldı ki bu adamcağızlarda ikibin küsur yıl önce söylemişler ne demişlerse.
Mesela Eflatun’un hukuk anlayışı bizim Müslüman coğrafyada pek itibar görmez. Yukarıdan aşağıya dayatmacıdır. Bizim dinimiz gereği ‘eşitlikçi’ bir adalet bilincimiz vardır. Eflatun’un hukuğu bu nedenle ‘mosmordur’ gözümüzde. Maalesef  ülkemizde bugün adalet sistemi  güçlü hukuğunun icadı uydurma tanıkların ısmarlama ifadeleriyle, konfeksiyon iftiralarıyla güvenilirliğini tartışma konusu olmaktan kurtaramıyor.Yüzlerimiz kızarıyor. Kızıl bir zulmün altında vicdanlarımız sızlıyor.Öyle bir zulme dönüşüyor ki zalime bile merhamet dilemek mazlumun duasında cümlesini buluyor. Ne diyelim. Allah akıl, fikir versin. Ama bildiğim kadarıyla verdiğinin üstüne bizim eklememizi emrediyor. Beklemememizi. Hulki hukuku dilerim herkese. Hem hulki hem bulaşıcı. Aksi takdirde Türkiye’nin reel politiği rövanşizmdir ve sadece vakit kaybetmeye yarar.