Fatih ŞENGÜLER / Mali Müşavir / Mali Analiz

BARIŞ İÇİN VERGİ

Savaş, insanoğlunun en acı gerçeğidir. Herkes barıştan yana olsa da tarih bize gösteriyor ki barışı korumanın yolu, çoğu zaman güçlü olmaktan geçer. Ülkemizin de içinde bulunduğu coğrafya, binlerce yıldır medeniyetlerin, çıkarların ve büyük güçlerin kesişim noktası olmuştur. Bu nedenle bölgemizde kaos hiçbir zaman eksik olmamış, olmamaktadır. Türkiye olarak bizler de bu gerçeği görmezden gelemeyiz.
Özellikle son yıllarda savunma sanayimizde sağlanan ilerleme, toplumda haklı bir gurur kaynağına dönüşmüştür. İnsansız hava araçlarından (İHA-SİHA) millî savaş uçaklarına, füze sistemlerinden elektronik harp teknolojilerine kadar pek çok alanda elde edilen başarılar dünya kamuoyunun da dikkatini çekmektedir. Ancak bu başarıların bir bedeli vardır. Hiç kuşkusuz ki bu tablo, hepimizin ödediği vergilerle mümkün olmuştur.
Bu noktada iki gerçeği aynı anda görmek gerekir: Bir yandan barış içinde yaşama arzumuzu her fırsatta dile getirirken, diğer yandan caydırıcı gücümüzü artırmadan bu barışı kalıcı kılamayacağımızı da bilmeliyiz. Zira bu coğrafyada zayıf olanın sesi çıkmaz; zayıf olanın sınırları tartışılır, güvenliği sorgulanır, hatta geleceği tehdit edilir.
Savunma sanayisine yapılan yatırımlar yalnızca savaş zamanları için değildir; asıl amacı, barışı koruyacak bir caydırıcılık inşa etmektir. Çünkü güçlü olan, masada da söz sahibidir. Türkiye’nin bugün geldiği noktada bu dengeyi kurmaya başladığını görmek sevindiricidir. Ancak unutmamamız gereken başka bir gerçek daha vardır: Güçlü olmak sadece silahla değil; ekonomiyle, adaletle, eğitimle, bilimle ve toplumsal barışla mümkündür. Eğer bu alanlarda da aynı kararlılığı gösteremezsek, savunma sanayiindeki başarılar tek başına yeterli olmayabilir.
Sonuç olarak savaş, kötü bir olgudur; ancak kimi zaman barışı sağlayacak tek yoldur. Bu gerçeği görmek, istemesek de hazırlıklı olmak zorundayız. Vergilerimizle desteklenen bu millî atılımın, ülkemizin geleceğini daha güvenli ve daha itibarlı kılması en büyük temennimizdir.
***
Kısa kısa... Kısa kısa...
6 aylık vadeli hesaplara uygulanan stopaj oranı, %15 yerine artık %17,5 olacaktır.
1 yıl ve daha uzun vadeli hesaplardan alınan faizlere uygulanan oran ise %12 yerine %15 olarak belirlenmiştir.
Kamuya borcu olanlar için teminat düzenlemesi:
250 bin TL’ye kadar olan kamu borçlarının taksitlendirilmesinde teminat aranmayacaktır.
250 bin TL’yi aşan borçlarda ise, aşan kısmın yarısı kadar teminat istenecektir.
Bu düzenlemeyle birlikte, daha önce 50.000 TL olan teminat sınırı, 250.000 TL’ye yükseltilmiştir.
2025 yılının ikinci yarısı için kıdem tazminatı tavanı:
53.919,67 TL olarak belirlenmiştir.
2025 yılı Temmuz ayı için kira artış oranı:
%43,23 olarak uygulanacaktır.
***
Özeleştirili notlar
1995 yılından bu yana vergi dairelerinin tozunu yutmuş biri olarak, son yıllarda Gelir İdaresi personelinin artan memnuniyetsizliğini ve motivasyon kaybını üzülerek gözlemliyorum. Devletin temel gelir kaynağını toplayan ve kamu hizmetlerinin sürdürülebilirliğinde hayati bir rol üstlenen Gelir İdaresi Başkanlığı’na karşı, kurumsal anlamda bir haksızlık yapıldığını düşünmekteyim.
Aynı bakanlık çatısı altında yer alan Vergi Denetim Kurulu (VDK) ile Gelir İdaresi Başkanlığı (GİB) arasında, sahada ve merkezde giderek derinleşen bir yetki ve statü dengesizliği hissedilmekte; bu durum, kurum içi çalışma barışını olumsuz etkilemektedir.
Oysa kurumlar arası entegrasyon, motivasyon ve iş birliği anlamında daha elle tutulur adımlar atılabilirdi.
Vergi dairesi müdürleri ve yardımcılarının özlük haklarının mevcut hâliyle sürdürülmesi, kurumu yakın gelecekte yönetici bulma konusunda ciddi bir açmaza sürükleyecektir. Nitekim yasal sorumluluk açısından da tablo oldukça vahimdir.
Aynı kurumda, bir amirin memurla eşit, hatta daha düşük maaş alması yalnızca çalışma motivasyonunu değil, kamu hizmetinin kalitesini de doğrudan etkilemektedir. Bu tabloyu yalnızca bir ücret dengesizliği olarak değil, kamuda liyakatin ve emeğin karşılığını bulamadığı trajik bir örnek olarak değerlendirmek gerekir.