BU yazımın konusu, Tekirdağ’ın bir Beldesiyle ilgili. Rantiyeciler, Büyükyoncalı’yı Saray’dan koparmak istediler. Halkı da tahrik edip, referandumu kazandılar. Tekirdağ Büyükşehir Meclisi önce; “Durun bakalım dedi”, daha sonra da rantiyecilere dönüp; “Alıp da, kaçan mı?” diyerek, planı bozdu.

Büyükyoncalı, Tekirdağ’a bağlı Saray ilçesi’nin güzide bir köyü idi. 1877-78 Osmanlı Rus Harbi’nden sonra yapılan mübadele ile nüfus yoğunluğu kazanmış,  Tatarların buraya göç etmesinden sonra, nüfusu daha da artmıştı.

Saray’ı Çerkezköy’e, oradan da diğer bölgelere bağlayan yol, bu köyün içinden geçiyordu. O sebeple, ulaşım ve ticaret yönünden de emsallerine göre avantajlı bir konumu vardı. Adaşı olan Küçükyoncalı ise, yola uzaktı ve iç bölgede kalmasına rağmen, onun da doğası güzeldi. O sebeple adı “küçük”tü, ama kendisi hiç de küçük değildi. Bugün yalnız ilçenin değil, Tekirdağ’ın en büyük köylerinden biri konumunda.

Tekrar Büyükyoncalı’ya dönersek; sanayiinin Çerkezköy’e gelmesinden sonra bu köy de gelişti ve daha da büyüdü. Ve, 1980’li yıllarda Belde yapılarak, Belediye’ye kavuştu.

Köyün Belde ve Belediye olması, bölgeye imar hareketini getirdi ve köy, kısa sürede arazileri kıymetli bir yerleşim alanı haline geldi. İstanbul’daki kimi Emlakçılar bile, buradan arsa alıp satmaya başladılar.

Belediye hizmetleri, kimi vatandaşlara göre halkı memnun etti. Kimilerine göreyse, bekledikleri gibi olmadı. Çünkü, kuruluşundan itibaren iki Belediye Başkanı’nın tekeline giren hizmetler, birer dönem aralıklarla sürdürülmeye çalışıldı.

Memnun olmayan halka sorarsanız, seçilen Başkanlar işleri yürütürken, başka işleri de yürüttüler. Ancak, bütün bu olup bitenler artık mazide kaldı.

BÜYÜKYONCALI, ARTIK MAHALLE

Büyükyoncalı, Tekirdağ’ın Büyükşehir sayılmasından sonra tekrar eski statüsüne döndü. Hatta, biraz daha gerileyip, köy iken mahalle haline getirildi.

Getirildi, ama özellikle imar rantiyecilerinin ilgisinden uzaklaşmadı. Gerek köy içindeki arsaları, gerekse çevredeki tarlaları, sanayi bölgesine yakınlığı sebebiyle hep ilgi alanında oldu.

İmar rantiyecileri, geleceklerini bu köyü Saray’dan ayırıp, Kapaklı’ya bağlamakta buldular. Bunu yapmak için yasal zemin uygundu ve onun adı da referandum’du.

Halkın talebini oluşturup, referandumu yaptırdılar ve kazandılar. Yani, Büyükyoncalı’nın; Çerkezköy’e daha yakın ve Saray’dan çok daha büyük bir ilçe olan Kapaklı’ya bağlanmasını kabul ettirdiler.

Halkoylaması kararı, Kapaklı Meclisi’nde süratle kabul edildi. Sıra Tekirdağ Büyükşehir Meclisi’ndeydi. O da kabul ederse, arzulanan gerçekleşecek ve Büyükyoncalı Saray’dan koparılacaktı.

Nihai kararı vermek üzere toplanan Tekirdağ Büyükşehir Meclisi, Ekim ayı toplantısında bu konuyu görüştü.

Adalet ve Kalkınma Partisi gurubu ile Kapaklı Meclis Gurubu kararın kabul edilmesi yönünde oy kullandılar. Ancak, güçleri yetmedi. Tekirdağ Büyükşehir Meclisi “Olmaz” dedi ve istek reddedilmiş oldu.

Başka bir söylemle; Tekirdağ Büyükşehir Meclisi rantiyecilere önce; “Durun bakalım.” derken, daha sonra da “Alıp da, kaçan mı?” deyiverdi.

   Değerli okuyucularımın hatırlayacakları gibi, daha önceki bir yazımda da, bu kararın Tekirdağ Büyükşehir Meclisi’nde kabul edilmesinin zor olduğunu, belki de mümkün olamayacağını yazmıştım.